Zgodnie z treścią dyrektywy 89/686/EWG, która określa reguły przepływu środków ochrony indywidualnej w ramach Wspólnoty UE oraz zasadnicze wymagania bezpieczeństwa, środki ochrony indywidualnej podzielone zostały na trzy kategorie (z uwagi na ryzyko związane z ich stosowaniem):

Kategoria III

Należą do nich ŚOI zabezpieczające przed zagrożeniami niosącymi za sobą poważne zagrożenia, takie jak śmierć lub nieodwracalne szkody na zdrowiu, czyli:

• substancjami i mieszankami szkodliwymi dla zdrowia,
• czynnikami biologicznymi,
• promieniowaniem jonizującym,
• środowiskiem o wysokiej temperaturze (+100°C),
• środowiskiem o niskiej temperaturze (-50°C),
• upadkami z wysokości,
• porażeniem prądem elektrycznym
• pracami pod napięciem,
• utonięciami,
• okaleczeniami przez przenośną pilarkę łańcuchową,
• dyszami wysokiego ciśnienia,
• ranami postrzałowymi lub pchnięciami nożem
• szkodliwym hałasem

Kategoria I

Zaliczamy do niej środki ochrony indywidualnej zabezpieczające wyłącznie przed zagrożeniami minimalnymi:

• powierzchownymi urazami mechanicznymi,
• kontaktem ze środkami czyszczącymi słabego działania lub dłuższym kontaktem z wodą
• kontaktem z gorącymi powierzchniami o temperaturze nieprzekraczającej 50°C
• uszkodzeniami wzroku w wyniku narażenia na działanie światła słonecznego (innego niż podczas obserwacji słońca)
• czynnikami atmosferycznymi, które nie mają charakteru ekstremalnego

Kategoria II

Obejmująca ŚOI chroniące przed zagrożeniami innymi niż te wymienione w kategorii I i III.